Eén van de grote film-verrassingen van het afgelopen halfjaar!

De schizofrene Inger reist in september 1997 onder begeleiding van haar zus Ellen en diens kersverse echtgenoot per touringcarbus van Denemarken naar Parijs. Twintig jaar geleden woonde en werkte Inger hier enkele jaren. Het is de eerste keer sindsdien dat ze de stad bezoekt en ze neemt een mysterieuze brief mee in haar tas. Ingers grillige gedrag veroorzaakt spanningen tijdens de reis, maar ze vindt toenadering bij de 12-jarige Christian die besluit Inger te helpen om een geheim stukje verleden af te sluiten. Uitstekend geschreven, geregisseerd en geacteerd familiedrama waarin non-verbale communicatie meer zegt dan duizend woorden.

Rose is een film met nuances. Inger wordt zeer menselijk neergezet; niet als een slachtoffer, en evenmin als onbegrepen onschuldig vehikel van positiviteit. Ze is angstig, nukkig en moeilijk, maar andere keren ook opgewekt, geestig, pienter en heel erg open.

Regisseur Niels Arden Oplev zet hier echte mensen neer. Er zijn veel reële spanningen die tegen elkaar worden uitgespeeld, afgewisseld met mooie momenten van menselijke connectie en grote vreugde. Pijn is echte pijn. Maar oprechte liefde bestaat ook in dit universum.

Hij bofte met de casting voor de hoofdrol: Sofie Gråbøl, bekend van The Killing, zet Inger overtuigend neer, met ingewikkelde en gemengde gevoelens en gedachten.

Filmliga Best: Een film die je moet zien! Voor een warme glimlach, maar waarbij je je ook niet verveelt als je behoefte hebt aan wat meer diepte. Warm, menselijk en soms hilarisch ongemakkelijk.