Hélène weet het zeker. Ze is ernstig ziek, maar ze heeft geen zin in de meewarige blikken van anderen. Ze wil door haar vrienden niet anders worden behandeld. En ze wil dat Mathieu, haar man, gewoon doorgaat met zijn leven. Ook wil ze die dubbele longtransplantatie niet. Ze wil niet wachten op de perfecte donor.

In het prachtige, intieme Plus Que Jamais (meer dan ooit) laat de Frans-Iraanse regisseuse Emily Atef zien wat er gebeurt in het hoofd van een jonge vrouw die weet dat ze niet lang meer te leven heeft. En die zelf over haar laatste dagen wil beschikken. Op internet stuit Hélène per toeval op een Noorse blogger die ook ernstig ziek is, maar met humor zijn situatie beziet. In Hélène’s hoofd begint het te gisten. Dit is het. Ze wil naar Noorwegen. Voor het licht en de natuur, zegt ze tegen haar tegenstribbelende man. En om weer wat lichtheid te vinden. Ze verheugt zich erop om voor het eerst van haar leven alleen op reis te gaan. Bent, de Noorse blogger die haar onderbrengt in een blokhut, is een soort veerman. Degene die de verbinding vormt tussen de ene en de andere wereld.

Plus Que Jamais is vooral ook een liefdesgeschiedenis waarin Mathieu zijn Hélène moet loslaten. Hij reist haar achterna naar Noorwegen, in de hoop haar mee terug te nemen naar Bordeaux. Erg ontroerend zoals langzaam het besef doordringt dat zijn vrouw op haar laatste reis is, en dat ze die alleen wil maken. Op eigen voorwaarden. Vicky Krieps krijgt prima tegenspel van de 37-jarige Franse acteur Gaspard Ulliel die hier helaas zijn laatste rol speelt. Ulliel kwam begin dit jaar om bij een ski-ongeluk. Gezien het thema van de film, een bizarre speling van het lot.

Filmliga Best: Prachtige en indrukwekkende film. Vicky Krieps speelt hier de sterren van de hemel.