Een zwijgzame Ierse kolenboer wordt halverwege de jaren tachtig geconfronteerd met misstanden in de zogenaamde Magdalena-kloosters, waarin verstoten jonge vrouwen (die bijvoorbeeld ongehuwd zwanger waren) werden ‘opgevangen’. Dat zwijgen kan grote gevolgen hebben, blijkt uit dit sterke, sobere drama (gebaseerd op een boek van Claire Keegan, dezelfde als van The Quiet Girl). En net als in The Quiet Girl draait het hier om een introverte hoofdpersoon die zoekt naar vormen van compassie in een wereld waarin zwijgen of wegkijken al te vaak de norm is. Maar wanneer Bill – zelf opgegroeid onder moeilijke omstandigheden – aan zijn mouw wordt getrokken door een van de hulpbehoevende vrouwen in het klooster, weet hij zich eerst geen raad met de situatie. In zijn omgeving lijkt het devies vooral om te zwijgen. Voornaamste vraag in dit minimalistische drama is of Bill durft op te staan tegen die geïnstitutionaliseerde angstcultuur, hoe klein zijn gebaar misschien ook gaat zijn. Het is een perfecte rol voor Murphy, zijn eerste na zijn Oscarwinnende krachttoer in Oppenheimer. Hier is hij toch vooral de stille goedheid – een man die niet praat, maar heel veel voelt.

Filmliga Best: Indrukwekkend in al zijn eenvoud. Gaat dat zien!