Mahin is al dertig jaar weduwe. Wanneer haar vriendinnen tijdens het zoveelste theekransje zeggen dat ze nodig aan de man moet, beseft Mahin dat ze daar eigenlijk wel behoefte aan heeft. Maar de spoeling blijkt behoorlijk dun voor een alleenstaande vrouw van zeventig. En dan ontmoet ze Faramarz, de liefste man van de wereld. Ze beleven samen de avond van hun leven, er wordt gedanst, taart gebakken en gedronken (zo leer je dat veel Iraniërs zelf wijn maken). Waarom hebben ze elkaar niet eerder ontmoet?

Deze zachtaardige en hartverwarmende Iraanse film bekritiseert ook stilletjes de repressie in Iran. Zo verzet Mahin zich op straat tegen de moraalpolitie, iets wat je vrijwel nooit ziet in een Iraanse film. Misschien was het daarom dat de twee regisseurs in het voorjaar van 2024 niet naar het Internationaal Filmfestival van Berlijn mochten reizen.

Filmliga Best: Een hartverwarmende film die nog lekker lang blijft nazingen in je hoofd.