Het gaat niet super met Sylvia (Jessica Chastain), het hoofdpersonage uit ‘Memory’. Maar ze doet er alles aan om er het beste van te maken. Zoveel wordt al in de eerste scènes duidelijk. Maar waarom woont Sylvia, een vrouw van goede komaf, alleen met haar tienerdochter Anna, in een groezelige wijk in New York? Als hulpverlener voor anderen komt ze stevig en zelfverzekerd over, maar dat mist ze zodra het om haarzelf draait. Wanneer ze zich door haar zus laat meeslepen naar een schoolreünie, blijft ze roerloos en geïsoleerd aan haar tafel zitten. De man die bij haar aanschuift, achtervolgt haar later naar huis en blijft de hele nacht buiten staan. De volgende ochtend is hij er nog, doorweekt en verkleumd. Sylvia spreekt hem aan en ontdekt dat hij Saul heet, en dat hij aan vroege dementie lijdt. En plots komt zijn gezicht haar bekend voor, van een pijnlijke periode uit haar tienerjaren. Langzaamaan leren we ook deze Saul (Peter Sarsgaard) kennen, een man die door vroege dementie de grip op zichzelf verliest. Ondanks deze zware thematiek is Memory een warme en invoelende film geworden door deze twee levens steeds meer met elkaar te verknopen. ‘Memory’ is het verhaal van een vrouw die het liefst zou vergeten en een man die zich vastklampt aan zijn herinneringen. Chastain en Sarsgaard geven hun rollen een onvergetelijke en aangrijpende intimiteit, zonder effectbejag of melodrama. Peter Sarsgaard won in Venetië de prijs voor beste acteur, maar die had Jessica Chastain evengoed verdiend.

Filmliga Best: Een film die boeit van begin tot eind. En met ongelooflijk goed acteerwerk!